Ο 14ος Δαλάι Λάμα του Θιβέτ έχει πει πως για τις φρικαλεότητες που συμβαίνουν σε ολόκληρο τον πλανήτη, τα τελευταία χρόνια, η απάντηση δεν είναι απλά να προσευχηθούμε. Το να προσευχηθούμε στο Θεό παρακαλώντας τον να αλλάξει την τραγική κατάσταση που επικρατεί παντού και για την οποίτροπα εμείς είμαστε υπεύθυνοι δεν έχει νόημα. Η καραμέλα που πιπιλούσαμε μέχρι τώρα «Τι Θεός είναι αυτός που δημιούργησε έναν τέτοιο κόσμο;» έχει πια λιώσει…
Εμείς έχουμε δημιουργήσει αυτόν τον κόσμο της αντιπαλότητας, του διαχωρισμού, της απάτης, της διαφθοράς και του θανάτου. Εμείς σπέρνουμε τον θάνατο, σε κάθε γωνιά αυτής της γης, και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια υπό το πρόσχημα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας». Μίας «τρομοκρατίας» δημιουργημένης και συντηρούμενης από τους λίγους «ισχυρούς» που μέσω των κερδών τους από τον κάθε πόλεμο (μιλάμε για τρισεκατομμύρια) ισχυροποιούν τη θέση τους ακόμη περισσότερο. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι που ο πλανήτης μας κινδυνεύει να μετατραπεί σ’ ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης και το να περιμένουμε από τον Θεό να λύσει το πρόβλημα είναι, αν μη τι άλλο, αστείο…
Στην ιστοσελίδα του ο Δαλάι Λάμα γράφει:
«Φυσικά ο πόλεμος και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι η μεγαλύτερη πηγή βίας στον κόσμο. Ανεξάρτητα από το αν έχουν επιθετικό ή αμυντικό σκοπό, αυτοί οι τεράστιοι και πανίσχυροι οργανισμοί υπάρχουν μόνο για να σκοτώνουν ανθρώπους. Πρέπει να σκεφτούμε προσεκτικά την πραγματικότητα του πολέμου. Οι περισσότεροι από μας έχουμε προγραμματιστεί να αντιλαμβανόμαστε τις μάχες σαν κάτι συναρπαστικό και λαμπερό – μία ευκαιρία για τους ανθρώπους να αποδείξουν τις ικανότητες και το κουράγιο τους.
Από τη στιγμή που οι στρατοί είναι νόμιμοι, νιώθουμε πως ο πόλεμος είναι αποδεκτός. Σε γενικές γραμμές, κανείς δε νιώθει πως ο πόλεμος είναι εγκληματικός ή πως η αποδοχή του είναι εγκληματική στάση. Στην πραγματικότητα, έχουμε υποστεί πλύση εγκεφάλου. Ο πόλεμος δεν είναι ούτε συναρπαστικός ούτε ελκυστικός. Είναι τερατώδης. Η ίδια του η φύση είναι η τραγωδία και το μαρτύριο… Θα έπρεπε να έχουμε μπουχτίσει πια με όλη τη βία και τους σκοτωμούς που συμβαίνουν γύρω μας. Το να σκοτώνεται ένα ανθρώπινο πλάσμα από ένα ζώο είναι λυπηρό, αλλά το να σκοτώνεται από συνάνθρωπό του είναι αδιανόητο. Χρειάζεται να κάνουμε αληθινή προσπάθεια να σκεφτόμαστε τον συνάνθρωπό μας σαν αδελφό μας» – Δαλάι Λάμα.
Αν θέλουμε να σταματήσουμε τον πόλεμο και τους φόνους που γίνονται στο όνομα της υπεράσπισης της όποιας ασφάλειας (με την προϋπόθεση πως έχουμε συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει ασφάλεια σ’ έναν κόσμο βασισμένο στην ιδέα του διαχωρισμού και της αντιπαλότητας) χρειάζεται να αναλάβουμε την ευθύνη μας για όλα όσα συμβαίνουν και να αναλάβουμε μαζική δράση για να τα αλλάξουμε. Εμείς δημιουργήσαμε το πρόβλημα, αλλά ταυτόχρονα μπορούμε να δώσουμε τη λύση.
Ναι, έχουμε υποστεί πλύση εγκεφάλου και θα συνεχίσουμε να είμαστε θύματα της προπαγάνδας που μας θέλει γεμάτους φόβο και πανικό, για να μην μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε πως κάτω από τον μανδύα του πατριωτισμού και της παγκόσμιας απειλής της τρομοκρατίας κρύβονται τα συμφέροντα μίας «ελίτ». Θα είμαστε θύματα όσο δεν αποκτούμε επίγνωση του τι πραγματικά συμβαίνει και ποιοι καθοδηγούν τη ζωή μας, διαπράττοντας εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Χρειάζεται να συλλογιστούμε πολύ σοβαρά τη δήλωση του Αϊνστάιν «Ο κόσμος είναι ένα επικίνδυνο μέρος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που παρακολουθούν χωρίς να κάνουν τίποτα» γιατί η αποτυχία του να δράσουμε και να αντιμετωπίσουμε τη φρίκη που βιώνουν οι συνάνθρωποί μας είναι εγκληματική πράξη.
Η αλήθεια πονάει, γι’ αυτό πολλές φορές επιλέγουμε να κλείσουμε τα μάτια στο μαρτύριο και τα βάσανα που υποφέρουν άνθρωποι γύρω μας. Χρειάζεται κουράγιο για ν’ αντικρύσουμε την αλήθεια και το κουράγιο απαιτεί αγάπη. Η αγάπη μπορεί να αντισταθεί στη βία, στο φόβο, στην απληστία και στην παράνοια και η αγάπη βρίσκεται μέσα μας, είναι ο νόμος της ύπαρξής μας.
Ανακαλύψεις της επιστήμης του 21ου αιώνα μας λένε πως η φύση μας δεν είναι ο διαχωρισμός αλλά η ενότητα. Μας λένε πως είμαστε συνδεδεμένοι με το σώμα, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις αισθήσεις μας, τα οποία πυροδοτούν τα χημικά της καρδιάς και του εγκεφάλου μας. Είμαστε συνδεδεμένοι με το σώμα μας, με τους συνανθρώπους μας, με τον κόσμο γύρω μας, με ολόκληρη τη φύση. Είμαστε ενέργεια συνδεδεμένη με την ενέργεια του σύμπαντος. Οι ανακαλύψεις αυτές δείχνουν πως η φύση δεν βασίζεται σ’ ένα μοντέλο σύγκρουσης και υπερίσχυσης όπως πιστεύαμε, αλλά σ’ ένα μοντέλο συνεργασίας και αμοιβαίας υποστήριξης.
Αν είμαστε συνειδητοί κι έχουμε επίγνωση του τι συμβαίνει στον κόσμο μας βλέπουμε πως ο παλιός τρόπος σκέψης μας έχει οδηγήσει ως εδώ και πρέπει να αναγνωρίσουμε πως ο τρόπος αυτός χρειάζεται να αλλάξει πριν να είναι πολύ αργά…
Τώρα γνωρίζουμε πως δεν επικρατεί ο δυνατότερος, όπως μας έχουν μάθει, αλλά ο πιο ευπροσάρμοστος. Σ’ έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία χρειάζεται να υιοθετήσουμε μία νέα προσέγγιση, μία νέα οπτική για να μπορέσουμε όχι μόνο να επιβιώσουμε αλλά και να ευημερήσουμε. Και η προσέγγιση αυτή μπορεί να είναι της σύνδεσης και της συνεργασίας.