Η ενέργεια δεν μπορεί να καταστραφεί, μπορεί μόνο να μεταμορφωθεί.
Σύμφωνα με τη Φυσική, η ενέργεια δεν μπορεί να καταστραφεί, μπορεί μόνο να μεταμορφωθεί. Επίσης, σύμφωνα με τη Φυσική, η ζωή όπως την γνωρίζουμε αποτελείται από ενέργεια και ύλη. Η ύλη είναι και αυτή ενέργεια, αλλά χαμηλότερης συχνότητας και δόνησης, με αποτέλεσμα να είναι πολύ «πυκνή». Η ύλη και η ενέργεια είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος σύμφωνα με την εξίσωση E=mc2
Αυτό, επί του πρακτέου, σημαίνει ότι η ζωή δεν μπορεί να καταστραφεί ή να πεθάνει… ότι, δηλαδή, δεν υπάρχει θάνατος, αλλά μόνο μεταμόρφωση….
Επίσης, σημαίνει ότι αυτά που νιώθουμε όπως ο φόβος, για παράδειγμα, είναι κι αυτά ενέργεια. Δεν μπορούμε να εξαφανίσουμε τον φόβο, μπορούμε όμως να τον μεταμορφώσουμε. Πώς;
Όντας παρόντες σε αυτά που συμβαίνουν, βλέποντας την ευρύτερη εικόνα και αποσύροντας την προσοχή και την εστίασή μας (την ενέργειά μας δηλαδή) από το φόβο και στρέφοντάς την σε αυτά που αγαπάμε και μας προσφέρουν εσωτερική ειρήνη.
Είναι φυσικό να φοβόμαστε και να αντιστεκόμαστε στη ριζική, οδυνηρή αλλαγή. Αλλά, τελικά, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να της παραδοθούμε. Οι νέες συνθήκες μπορούν να μας βοηθήσουν ν’ αναγνωρίσουμε τα προηγούμενα δυσλειτουργικά πρότυπα, σε όλα τα επίπεδα, οικονομικά και προσωπικά.
Υπάρχει αναβρασμός σε ολόκληρο τον πλανήτη εδώ και δεκαετίες. Αυτή η κρίση, λοιπόν, κρύβει μια ευκαιρία που μπορεί, και ελπίζω πως θα συμβεί, να μας οδηγήσει σε μια μεταμόρφωση όπως αυτή της πεταλούδας.
Θαυμάζουμε όλοι τις πανέμορφες πεταλούδες, γνωρίζουμε όμως πώς ακριβώς συντελείται η μεταμόρφωσή τους;
Η κάμπια καταβροχθίζει βουλιμικά τεράστιες ποσότητες τροφής (με παραπέμπει στη δική μας υπερκατανάλωση) ώστε να αποθηκεύσει την απαραίτητη ενέργεια για το στάδιο της μεταμόρφωσης. Μετά, μέσα στο κουκούλι της χωνεύει τον εαυτό της, απελευθερώνοντας ένζυμα για να διαλύσει όλους τους ιστούς της, και αυτό που απομένει στο τέλος είναι μια «σούπα». Λίγα κύτταρα όμως επιβιώνουν, μετατρέποντας τη «σούπα» σε μάτια, φτερά, κεραίες και άλλες δομές. Και η γλίτσα, η «σούπα» αυτή, αναδιοργανώνεται και γίνεται μια πανέμορφη πεταλούδα.
Η αλλαγή και η μεταμόρφωση είναι επώδυνες, αλλά είναι ο μόνος δρόμος σ’ έναν κόσμο που κινείται ιλιγγιωδώς. Μήπως σαν ανθρωπότητα βρισκόμαστε στο στάδιο της χρυσαλίδας; Μήπως χρειάζεται να διαλυθούν όλα κι απ’ αυτό που θα απομείνει να δημιουργηθεί κάτι αληθινό, όμορφο, ενωτικό, ανθεκτικό και με καρδιά;
